حسینیه اعظم واقع در خیابان شریعتی، کوچه فرمانداری است.

نام قدیم حسینیه قبرستان کهنه بوده است؛ با توجه به نوع معماری و با استناد به کتیبه¬های موجود در ستون¬های سنگی و برخی تزیینات کاشی¬کاری بنای مذکور در اواخر قاجار رخ داده است و در دوران پهلوی الحاقاتی داشته است.

حسینیه در زمینی تقریباً مستطیل شکل به مساحتی در حدود 2300 مترمربع و در جهت اصلی شرقی- غربی قرار گرفته است. دارای یک حیاط مرکزی در وسط و رواقی در پیرامون چهار طرف حیات می¬باشد.

شبستان موجود در بدنه غربی مهمترین فضای سرپوشیده حسینیه است که از 2 ردیف 7تایی ستون سنگی با سرستون و پاستون کار شده و ستون¬ها ازنظر شکل معماری منحصر به فرد هستند.

چهار تویزه نیمدایره¬ای بر روی هر چهار ستون، بار سقف گنبدی شکل را در هر نقطه بین چهار ستون به پایه¬های سنگی منتقل می¬کند.

بر روی کاشی‌های وقف‌ناﻣﮥ نصب در حسینیه، از حاج مصطفی سلیمانی و عبدالحسین رضاییان، به‌عنوان بانی ساخت این حسینیه نام برده شده است.

این بنا در تاریخ 15/08/1384 به شماره 13619در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.