یکی از قدیمی‌ترین مشاغل نجف‌آباد چکش‌کاری (آهنگری، قفل‌سازی، چاقوسازی، قیچی‌سازی، دفتین‌سازی، چعره‌سازی و درفش¬سازی) است که پیشینۀ این فن را به ساکنین اولیۀ شهر منصوب می‌‌دانند.

مهم‌ترینِ این موارد، ساخت کارد و چاقو است که از مشاغل باقی ¬مانده¬ی قورخانه (اسلحه¬سازی) صفوی می¬باشد. چاقو -دسته، تیغه و اره- توسط استادکاران چاقوساز مانند کافی¬موسوی، عباسی، ایرانپور، غیور، معین، مهدیه به شرح ذیل ساخته می‌‌شد.

دسته چاقو از جنس شاخ گوسفند بوده و با خرده‌های برنج و استخوان تزیین می¬ شد. برای ساختن دسته چاقو از شاخ ابتدا آن را در آتش کاملاً قرمزِ ذغال سنگ یا چوب قرار می‌دادند.

وقتی که شاخ در داخل آتش قابل انعطاف می‌‌شد؛ آن را با انبرک مخصوص از روی آتش برداشته و با انبر دیگری که دو دهنه بلند داشت، آن را می‌‌کشیدند و با قدرت دست و فشار زانو و بدن و همچنین مهارت زیاد خود، شاخ را به شکل مورد نظر درآورده و سپس با تیغه‌ای برنده آن را صاف و نهایتاً آن را سرد می‌‌کردند.

تیغه و اره نیز با قدرت دست استادکار و ابزار (سندان و چکش و آتش کوره) شکل می‌‌گرفت.