کلاه یکی از اجزاء تکمیل کنندۀ لباس محلی است. این سرپوش که در نجف‌آباد به نام «کلاه نمدی» معروف است، از پشم گوسفند ساخته و پرداخته می‌‌شود.

طرز تهیۀ آن به طور مجمل این گونه است که پشم را پس از حلاجی و تیت‌کردن، بر روی تاوۀ (تُوۀ) فلزی که بر آتشی ملایم و گرم‌کننده گذاشته می‌شد، به‌صورت یک قرص نان بزرگ بر روی هم می‌انباشتند و بر روی این قرص گرد پشمی‌ آب و صابون می‌پاشیدند و با دست پستی و بلندی آن را یکنواخت می‌کردند.

این عمل را در دو لایه تکرار کرده، لایۀ دوم را که کوچک‌تر است، بر روی لایۀ اول قرار می‌دادند و وسط لایۀ دوم را با دست سوراخ می‌کردند که این محل به اندازۀ وارد شدن دست راست است؛ سپس لایۀ اول را بر روی لبه‌های لایۀ دوم قرار می‌دادند. بعد از صابون و آب‌زدن به این مجموعه دست را در داخل سوراخ می‌کردند و این مجموعه را دور دست می‌گرداندند و سپس بر روی تاوه مشت و مالی مختصر داده می‌دادند.

این عمل آن قدر ادامه پیدا می‌‌کرد تا شکل مختصری از کلاه پیدا می‌کرد که بعد از عملیاتی چند به صورت کلاه در می‌آمد. بعد بر روی قالب قرار داده می‌شد و با سنگ بر روی آن می‌‌کوبیدند.